71. 71. Surah Nuh

 [NOE, objawiona w Mekce]

W imię Boga Litościwego i Miłosiernego.

1. 1. Dałem Noemu dostojność Apostoła i poleciłem aby groził, swemu ludowi karą, która wprzód przyjdzie nim nastąpi męka piekielna paląca serce.
2. 2. Rzekł do nich: Jestem przysłany jako ostrzegacz jawny od Boga.
3. 3. Ażebyście się modlili i służyli Bogu; bójcie się Go, i bądźcie posłuszni mojej nauce.
4. 4. A będziecie zbawieni od waszych grzechów, i przedłużony będzie wasz wiek, do czasu oznaczonego. Skoro czas naznaczony nadejdzie, nikt od niego was nie odwróci. O! gdybyście wy jemu wierzyli?
5. 5. Boże mój! zawołał Noe, wzywałem ludzi, dzień i noc do wiary, a nie mogłem ich przyprowadzić mem wzywaniem do Ciebie, lecz owszem stronili coraz bardziej.
6. 6. A za każdem wzywaniem do wiary i tłumaczeniem nauki, zatykali palcami swe uszy, ażeby nie słyszeć moich nawracań; zakrywali się swą odzieżą. Zawsze chcieli zostać niewiernymi, i wzbraniali się przyjęcia prawdy z największa dumą.
7. 7. Jeszcze i jeszcze wzywałem ich aby Ci cześć oddawali.
8. 8. Wzywałem ich jawnie i tajemnie.
9. 9. Mówiłem im: Błagajcie przebaczenia u Pana, On bardzo jest skłonny do przebaczenia.
10. 10. Zeszle wam deszcze z nieba, stosownie do potrzeby;
11. 11. Zasili was bogactwami, obdarzy potomstwem; uczyni wasze ogrody i sady urodzajnemi, rzeki na nowo płynacemi.
12. 12. Dla czegóż nie błagacie łaski Boga i nie uwielbiacie Go?
13. 13. Wszakże On dla was potworzył rozmaite zwierzęta.
14. 14. Czyż nie widzicie, że Bóg stworzył siedmioro sklepionych niebios, jedno nad drugiem;
15. 15. On uczynił księżyc światłym, a słońce jaśniejącem.
16. 16. On was stworzył z ziemi.
17. 17. I naznaczył powrót do niej, a potem znowu was z niej wyprowadzi.
18. 18. On rozwinął pod waszemi nogami ziemię, naksztalt kobierca.
19. 19. I chodzicie po niej równemi drogami.
20. 20. Boże wielki! rzekł Noe, lud mój był mi nieposłuszny, i poszedł za tymi, którzy mu żadnej pomocy udzielić nie są w stanie, ani swemi skarbami, ani potomstwem; a tylko przyniosą szkodę przyszłemu ich żywotowi.
21. 21. Powystawiali rozliczne bałwany, przywodząc na mnie pośmiewisko.
22. 22. I mówili do pospólstwa: Nie rzucajcie waszych bogów a chwalcie ich. Nic opuszczajcie Weddy i Sowy.
23. 23. Bądźcie wierni Jagutowi Jankowi i Nesrowi.
24. 24. Wielu z nich zwiodły te bałwany, i liczba wiernych nie powiększała się, idąc coraz dalej w przepaść błędu.
25. 25. Karząc za te grzechy, zatopiliśmy ich powodzią, i wprowadziliśmy w piekielny ogień.
26. 26. Nie mogli oni wówczas znaleść obrońcy od kary, przeciw wszechmocnemu.
27. 27. Noe wówczas, taką uczynił modlitwę do Boga: Panie! sapraw niech na ziemi żadna nie zostanie pamiątka po tych niewiernych.
28. 28. Oni zepsują Twe sługi, a z tych wyrodziłyby się pokolenia zepsute i przestępne.
29. 29. Boże! zbaw mnie i moją rodzinę, i ci tylko niech wnijdą do Arki, mego domu, którzy są wierni Tobie. Uczyń tę łaskę dla mężów i niewiast wiernych, a nie ułaskawiaj złych i prowadź ich do zguby.